Αποστολή στην Ανταρκτική – “The South Georgia Experiment”, Mάρτιος 2013
Αφετηρία του ταξιδιού μας η Ushuaia, η νοτιότερη πόλη στον κόσμο που αποτελεί την πύλη προς την Ανταρκτική. Αυτό το Αργεντίνικο απομακρυσμένο λιμάνι βρίσκεται στο αρχιπέλαγος της Γης του Πυρρός (Tierra del Fuego) στην νοτιότερη άκρη της αμερικανικής ηπειρωτικής χώρας, μετά από τα στενά του Μαγγελάνου. Το αρχιπέλαγος αποτελείται από το κύριο νησί (Isla Grande de Tierra del Fuego) που είναι χωρισμένο μεταξύ της Χιλής και της Αργεντινής με μια έκταση 48000 τχλμ και μια ομάδα μικρότερων νησιών συμπεριλαμβανομένου του ακρωτηρίου Horn. Επιβιβαστήκαμε στο εξερευνητικό πλοίο Polar Pioneer, το και το ταξίδι μας προς την Ανταρκτική ξεκίνησε.
Μετά από 3 μέρες στην θάλασσα και το άγριο πέρασμα Drake Passage φτάσαμε στον υδάτινο χώρο της Ανταρκτικής (Antarctic Convergence) και πρώτα αντικρίσαμε τα South Shetland Islands που ανήκουν στην Ανταρκτική. Μετά από διαδοχικές επισκέψεις (αποβάσεις με φουσκωτά) στο Deception Island και Livingston Island συνεχίσαμε νοτιότερα από την δυτική πλευρά της χερσονήσου της Ανταρκτικής μέχρι τον 65ο παράλληλο με στάσεις στο Cierva Cove με την ερευνητική βάση της Αργεντινής και το Cuverville Island. Στην συνέχεια το πλοίο προχώρησε προς την ανατολική πλευρά της χερσονήσου στα παγωμένα νερά της Weddell Sea. Εκεί κάναμε την πρώτη ανάβαση του ηφαιστείου Brown Bluff στην χερσόνησο της Ανταρκτικής και στην συνέχεια επισκεφτήκαμε το ιστορικό νησί Paulet Island. Από εκείνο το σημείο ακολουθήσαμε τα βήματα του Sir Ernest Henry Shackleton στην αποστολή Imperial Trans-Antarctic Expedition (1914-1917) που ήταν και ο βασικός στόχος της δικής μας αποστολής.
Ο Sir Ernest Henry Shackleton Βρετανός εξερευνητής, ιρλανδικής καταγωγής. Από το 1901-1904, ύστερα από δεκάχρονη υπηρεσία στο βρετανικό εμπορικό ναυτικό, έγινε αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού και πήρε μέρος στην εξερευνητική αποστολή Discovery στην Ανταρκτική, υπό την ηγεσία του Robert Scott. Αργότερα (1907-1909) έγινε αρχηγός της εξερευνητικής αποστολής Nimrod, πάλι στην Ανταρκτική, και αναρριχήθηκε στο όρος Έρεβος, φτάνοντας έως το νότιο πλάτος των 88° 23’, το ψηλότερο έως τότε (1908) και τον επόμενο χρόνο έφτασε για πρώτη φορά τον Νότιο μαγνητικό πόλο. Κατά την επιστροφή του, του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη. Το 1914 επιχείρησε άλλη μία αποστολή στην Ανταρκτική (Imperial Trans-Antarctic Expedition ) με στόχο να διασχίσει τη μεγάλη νότια ήπειρο. Αυτή ήταν και η αποστολή για την οποία έμεινε γνωστός στην ιστορία και τον έβαλε στο Πάνθεον των μεγάλων εξερευνητών της Ανταρκτικής.
Τον Ιανουάριο του 1915 το πλοίο του, Endurance, παγιδεύτηκε στην ανταρκτική και θρυμματίστηκε πάνω στους πάγους στην Weddell Sea, αφού έπλεε έρμαιο των ρευμάτων επί 10 μήνες. Ο Shackleton και οι άντρες του παρέμειναν εγκλωβισμένοι πάνω στον πάγο για περίπου πέντε μήνες. Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν σε τρεις μικρές βάρκες για το ακατοίκητο νησί Elephant Island που βρίσκεται απομονωμένο στο ανατολικότερο άκρο των South Shetland Islands. Εκεί αποβιβάστηκαν στο Point Wild (μια μικρή λωρίδα γης) μετά από 10 μήνες παγιδευμένοι στους πάγους της Ανταρκτικής.
Βλέποντας ότι το νησί δεν διασφάλιζε την επιβίωση τους και μπροστά στο αδιέξοδο, ο Shackleton αποφάσισε να πάρει τις τύχες του πληρώματος του στα χέρια του και με πέντε από τους άντρες του και με την 7μετρη βάρκα τους James Caird ξεκίνησε για ένα επικό ταξίδι 800 ναυτικών μιλίων (1500χλμ) μέσα στις χειρότερες θάλασσες του κόσμου στον Νότιο Ατλαντικό, την Scotia Sea, για να καταλήξει μετά από 17 μέρες τελικά στο νησί South Georgia όπου υπήρχε το μεγαλύτερο δίκτυο φαλαινοθηρικών σταθμών του 20ου αιώνα στην ανατολική πλευρά του νησιού. Οι έξι άντρες αποβιβάστηκαν στην ακατοίκητη δυτική πλευρά του νησιού στο ακρωτήριο Rosa (Cape Rosa) μέσα σε έναν μικρό κολπίσκο (Cave Cove) και στην συνέχεια μετακινήθηκαν λίγο πιο μέσα στον κόλπο King Haakon Bay στο σημείο του Pegotty Bluff. Μόνη τους ελπίδα ήταν να διασχίσουν την ορεινή και αλπική ενδοχώρα του νησιού μέσα από ένα σύμπλεγμα από παγετώνες και βουνά, που μέχρι τότε θεωρούνταν απροσπέλαστη, χωρίς εξοπλισμό, μέχρι τον κοντινότερο φαλαινοθηρικό σταθμό του Stromness. Τελικά ο Shackleton μαζί με δυο ακόμα συντρόφους του, τον Tom Crean και Frank Worsley κατάφεραν να ολοκληρώσουν το επικό τους ταξίδι στις 21 Μαΐου 1916 φτάνοντας στην ασφάλεια του Stromness και στην συνέχεια με την βοήθεια της Χιλιανής κυβέρνησης κατάφεραν τους επόμενους μήνες να διασώσουν όλους τους άντρες του πληρώματος του που άφησε πίσω.
Έτσι πρώτος σταθμός μας το Elephant Island και το Point Wild και μετά από 3 μέρες στη θάλασσα το πλοίο έφτασε στο νησί της South Georgia. Εμείς (o Howard, o James και εγώ) επιχειρήσαμε, εξοπλισμένοι με τα πάντα, να ακολουθήσουμε την διαδρομή του από το Pegotty bluff μέχρι τον φαλαινοθηρικό σταθμό Stromness στην ανατολική πλευρά του νησιού. Λόγω των πολύ άσχημων καιρικών συνθηκών την μια ημέρα της διάσχισης κάτω από το Trident Ridge (σχετικό βίντεο) ακολουθήσαμε μια παραλλαγή (με μεγάλη τύχη!) μέχρι τον κόλπο Antarctic Bay σε μια καινούργια διαδρομή που δεν είχε επιχειρηθεί μέχρι τώρα και στην συνέχεια επανήλθαμε στην προσχεδιασμένη διαδρομή από τον κόλπο Fortuna Bay στο Stromness.
Τελευταίος μας σταθμός στην South Georgia ήταν o εγκαταλελειμμένος φαλαινοθηρικός σταθμός του Grytviken για να απονείμουμε φόρο τιμής στον τάφο αυτού του μεγάλου εξερευνητή που πέθανε στις 5 Ιανουαρίου το 1922 στην South Georgia ετοιμάζοντας μια νέα αποστολή στην Ανταρκτική. Στην συνέχεια μετά από 3 μέρες στον Νότιο Ατλαντικό φτάσαμε στα νησιά Φωκλαντ και μετά από μια στάση δυο ημερών πήραμε το δρόμο της επιστροφής μας στη Ushuaia.
